Leven in Afrika, week 2

Zo het leven in Afrika begint eindelijk een beetje te wennen. Mijn planning voor de dagen begint wat vorm te krijgen en ik begin steeds meer de namen van de kinderen te kennen.
Al de namen van de kinderen kennen is een grote uitdaging voor mij, jammer genoeg heten ze niet zomaar Eva of Jan maar het moet allemaal gelijk ingewikkeld met verschillende klikjes, slisjes en andere geluidjes met mijn mond die ik niet kan maken. Uiteraard probeer ik het altijd, dit tot groot vermaak van de kinderen. Voorbeelden uit de namen categorie zijn: Nonhle (en dan moet de NH ergens een slis/klik achtig iets vormen), Nhlalonhle (ja probeer dat maar eens), en dan mijn favoriet maar totaal onuitspreekbaar nhlanhla. Gelukkig hebben we dan ook sporadisch nog eens een kindje dat `gewoon`Lucky heet of luyanda of msizi. Maar we blijven oefenen en hopelijk kan ik me aan het einde van deze 3 maanden ook redden met alle namen. De kinderen zijn gelukkig altijd bereid om me te helpen, wat erg fijn is. Want in het begin lijken ze allemaal op elkaar.
Afgelopen weekend zijn we `even `boodschappen gaan doen. Zo even is dat hier niet, de rit ernaar toe is ongeveer 45 minuten en je moet dus boodschappen doen voor de gehele week want je kan niet even op en neer. We hebben heerlijk geluncht in de Mall (groot winkelcentrum), hartstikke westers allemaal. Bijna al het eten wat we in Nederland hebben is hier ook te koop. We hebben er uiteindelijk 4 uur over gedaan, wel super gezellig en fijn om eens buiten de village rehoboth te gaan kijken. Op zondagochtend zijn we naar de paddock church geweest hier in Paddock (zo`n 15 minuten rijden). Wat een ervaring, wat een passie van de mensen. Ik heb genoten. Deze kerk is een typische zulu gemeenten, dit betekent Afrikaans tot den top. Zingen/schreeuwen/dansen, volgen wat de Heilige Geest ze ingeeft. Het is 1 groot feest. Alle liedjes worden in Zulu gezongen ( er zijn ook wel wat blanke afrikanen in de kerk) maar er is engelse vertaling. Veel liedjes die ze zingen ken ik ook wel qua melodie dus je kunt al gauw meezingen. Al met een fantastische ervaring, en ik hoop me meer en meer thuis te gaan voelen in deze gemeente. Na de kerkdienst zijn we Lepord Rock geweest, ik kan deze omgeving maar met 1 woord omschrijven… AMAZING! Ik wil er verder geen woorden aan geven, want dat zal het te kort doen. Ik hoop dat ik de foto kan oploaden en je mee kan genieten, maar prachtig prachtig prachtig. Hier zijn we uit eten geweest en heerlijk genoten van al het moois wat er te zien is. En toen startte week2. In het begin zag ik er wel wat tegen op, maar ik heb wat meer duidelijkheid gekregen (voor hoever mogelijk). Op maandag/woensdag en vrijdag zijn mijn kliniek dagen. Eerst begint op deze dagen met de fooddistrubution, een soort klein winkeltje waar alle huismoeders 3x in de week eten kunnen komen halen (verse groeten, melk producten, vlees etc). 1x per maand (afgelopen vrijdag) is er een grote boodschappen dag en dan delen wij alle producten die lang houdbaar zijn uit aan de huizen. Maar daar later meer over. Fooddistrubution is erg leuk, want zo kan je even een gesprekje aanknopen met de housemums. Hierna ga ik richting de kliniek en maak daar de baskets (medicatie bakjes) op orde die de moeders langs brengen. Elke vrijdag controleer of vul ik alle pillen dozen zodat de kinderen weer de juiste medicatie krijgen voor de week daarop. Op Maandag/woensdag en vrijdag middag heb ik spreekuur voor kindjes die ergens last van hebben(ziektes, verkoudheid, uitslag etc.) Ik zie ze, behandel ze als het nodig is of maak een afspraak voor ze bij de dokter. En ook kan het zijn dat ik op 1 van deze dagen naar het ziekenhuis moet met een kind. Op Dinsdag en Donderdagochtend doe ik mijn papierwerk in de kliniek en in de middagen help ik waar nodig bij education of kopier werk of andere leuke klusjes (deze invulling wordt gewoon per dag bekeken). Deze week was niet geheel druk, op maandag zat ik weer in het ziekenhuis voor de gebroken arm. Hier is foto van gemaakt, zag er allemaal prima uit dus we hoeven over 4 weken pas terug te komen. Op woensdagmiddag heb ik zwemles gegeven samen met Amy en andere Nederlandse vrijwilliger (Rick). De kinderen vonden het geweldig, en ik genoot ook met volle teugen. De kinderen zijn volgens Amy met grote sprongen voorruit gegaan en ik vind dat ze al best aardig kunnen zwemmen. Jammer genoeg zijn de kinderen hier niet echt gewend aan het koude regenachtige weer wat we afgelopen dagen hebben gehad (zo`n 23 graden) en willen ze liever niet zwemmen als het zo `koud`is. Maar uiteindelijk zijn ze er toch allemaal even ingedoken.
Vrijdag was de grote boodschappen dag. Weekelijks hebben de moeders 3 momenten om de verse boodschappen te komen halen (melk, brood, vlees, groenten etc.) Maar 1x in de maand komen alle andere boodschappen binnen en deze moeten we dan verdelen in kisten en die moeten rond worden gebracht naar de huizen. Een mooi werkje, 2 stafleden (zulu) komen ook helpen, we hadden wat communicatie problemen maar we hebben er flink om gelachen en de boodschappen zijn allemaal goed terecht gekomen. Vanmiddag (vrijdagmiddag) had ik mijn eerste eigen consult gedraaid in de kliniek. Een jongetje had uitslag op zijn lichaam, en dan mag ik kiezen (natuurlijk wel overdacht) wat ik erop wil smeren. Maar alles ziet er hier anders uit op een donkere huid, dus het duurde even maar uiteindelijk heb ik het toch op de juiste manier gedaan en het gaat hopelijk goed komen.
Van het weekend ga ik met Surielle (vriendin hier) naar het ziekenhuis voor een afspraak in Durban, dus hier ben ik zaterdag de gehele dag mee bezig. Zondag waarschijnlijk weer naar de zulu kerk en in de middag ligt er nog veel open.
Afrikaanse knuffel <3 xoxo
Ps. Bedankt voor alle lieve berichtjes in het jank naar huus boek. Ik geniet elke avond van!